«Ο μονόλογος του ΑΝ…»

Αρκετές είναι οι φορές, που αναρωτιόμαστε και βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση κάποιου άλλου... Σκεπτόμενος, λοιπόν, την αδράνεια αυτού του κόσμου, δημιουργείται ένας ρεαλιστικός - υποθετικός μονόλογος.

Αν ήμασταν δέντρα;

Θα μας έκοβαν ή θα μας έκαιγαν.

Αν ήμασταν ζώα;

Θα μας κακοποιούσαν ή θα μας έδεναν.

Αν ήμασταν νερό;

Θα μας εξάτμιζαν ή θα μας ανάγκαζαν να αλλάξουμε δρόμο.

Αν ήμασταν ρέμα;

Θα μας έχτιζαν ή θα μας βρώμιζαν.

Αν ήμασταν αέρας;

Θα μας μόλυναν.

Αν όλα αυτά είχαν φωνή, τίποτα δεν θα είχε συμβεί. 

Αν ήμασταν Άνθρωποι και είχαμε φωνή;

Αν ήμασταν πραγματικά Άνθρωποι και είχαμε φωνή να αντισταθούμε, κάτι θα είχε αλλάξει και κάτι θα σώζαμε....

Σήμερα εγώ κι αύριο μαζί!