«Ο μονόλογος του ΑΝ…»

Αρκετές είναι οι φορές, που αναρωτιόμαστε και βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση κάποιου άλλου... Σκεπτόμενος, λοιπόν, την αδράνεια αυτού του κόσμου, δημιουργείται ένας ρεαλιστικός - υποθετικός μονόλογος.
Αν ήμασταν δέντρα;
Θα
μας έκοβαν ή θα μας έκαιγαν.
Αν ήμασταν ζώα;
Θα
μας κακοποιούσαν ή θα μας έδεναν.
Αν ήμασταν νερό;
Θα
μας εξάτμιζαν ή θα μας ανάγκαζαν να αλλάξουμε δρόμο.
Αν ήμασταν ρέμα;
Θα
μας έχτιζαν ή θα μας βρώμιζαν.
Αν ήμασταν αέρας;
Θα
μας μόλυναν.
Αν
όλα αυτά είχαν φωνή, τίποτα δεν θα είχε συμβεί.
Αν ήμασταν Άνθρωποι και είχαμε φωνή;
Αν
ήμασταν πραγματικά Άνθρωποι και είχαμε φωνή να αντισταθούμε, κάτι θα είχε
αλλάξει και κάτι θα σώζαμε....
Σήμερα εγώ κι αύριο μαζί!